Kadra po kastracji

                                                                Blamaż, po raz tysięczny

 

Po fatalnym występie przegrywamy z Ukrainą 1-3. Mecz przypominał najważniejsze walki Andrzeja Gołoty. Dobrze człowiek nie rozsiadł się w fotelu, a tu już koniec. W obu przypadkach porażka nastąpiła jeszcze przed wejściem na sportową arenę. I Gołota i polscy piłkarze przegrali w głowach. Pisałem o tym w czwartek, mentalność - polski problem numer jeden. 


Tak jak przewidywałem, o losach spotkania zadecydował kolektyw, który u nas nie istnieje. Ostatnio często bywało tak, że każdy grał dla siebie. W piątek, ani Polacy nie grali, ani nie kopali. Brakowało zaangażowania, charakteru, walki, determinacji, woli zwycięstwa, agresji. Jeżeli zespół wychodzi na mecz wiosny i w siedem minut traci dwa gole, to źle świadczy o trenerze. Bardzo źle.

Jeszcze nigdy piłkarze tak zgodnie nie przyznawali, że "przeszli obok gry" i  "brakowało zaangażowania". W wielu kwestiach zawodnikom ufać nie warto, ale kiedy w komplecie twierdzą, że nie walczyli, to trzeba wierzyć. 

Jeśli selekcjoner, mówi po takim spotkaniu, że dostaliśmy szybko dwie bramki i było niesamowicie ciężko to odrobić, więc nie daliśmy rady, to mam pytanie. Nie lepiej było zejść z boiska? Nasi i tak nie walczyli, bo jak sami mówią Ukraińcom się bardziej chciało. A i kibice byliby zdrowsi, o te 80 minut. Zawodnicy powinni eksplodować w chwili zobaczenia piłki, grać o życie. Zagrali, ale nasi rywale.

Jeżeli piłkarze po najważniejszym meczu stwierdzają zgodnie, że nie walczyli, a wszyscy to przyjmują ze spokojem - no skoro nie walczyliście, to trudno, może innym razem - to coś tu jest nie tak. Selekcjoner raczej nikogo nie opieprzy, bo wtedy - o jejku - być może musiałby użyć męskich słów. Poza tym musiałby najpierw ten brak walki dostrzec, a patrząc na jego reakcje na ławce rezerwowych: chyba mu ów "szczegół" umknął.

Polakom piłka nie przeszkadzała, to Polacy przeszkadzali piłce. Przykłady : ślizgający się na futbolówce na środku boiska Krychowiak, na skrzydle Obraniak, albo kiwający się sam ze sobą
 ( co mu się udało ) Glik w koncówce meczu. Absolutny hit tego spotkania. Idealna puenta, koszmarnego meczu naszych. Z taką techniką tylko do Brazylii. Kibice mieli dość i w drugiej połowie, było słychać uwagi z ławki trenerskiej, zamiast dopingu. Na trybunach panowała grobowa cisza.

Nic dziwnego, ile można ? Gwizdy po zakończeniu pierwszej połowy, bardzo przypadły mi do gustu. Nareszcie fani nie śpiewali nieoficjalnego hymnu reprezentacji : "Nic się nie stało... ", 
ale pokazali, że są zawiedzeni.  Zagraliśmy gorzej niż na Euro. Tak, to jednak możliwe. Szkoda, że w kadrze nie można głośno mówić, co się myśli. Nawet Boruc, gada przerywnikami. Aniołki Fornalika, dały dupy. Nie spisały się poniżej oczekiwań, dały dupy. A Komorowski uśmiechnięty.

Jeszcze jedno. Tyle osób wolało Obraniaka niż Majewskiego. "Maja" nie zagrał super, ale też się nie skompromitował w porównaniu do Francuza. Pomocnik Bordeaux jest lepszym piłkarzem, ale nie pasuje do tej kadry. Niedomówienia, nieporozumienia, straty i błędy. Niestety, tak to wygląda. Co nie zmienia faktu, że nie mamy rozgrywającego z prawdziwego zdarzenia.

Z drugiej strony, patrząc na statystyki  przez ostatnie pięć lat reprezentacja wygrała cztery mecze o punkty: z San Marino, z San Marino, z Czechami i Mołdawią. Poza tym - w czapkę. Może warto posłuchać Polańskiego, który mówił, że Ukraina niczym nas nie zaskoczyła, a  Kelnerzy wracają do Hyatta. Uwierzyć, że nie jesteśmy w ciągłym dołku, tylko od lat na dnie. Ale spokojnie, jutro przyjeżdża nasz ulubiony rywal. 

"Spotkanie z San Marino  to dla nas wszystkich mecz na przełamanie. Nie ma się co oszukiwać, to wcale nie będzie łatwe spotkanie". - mówi Lewandowski. Idiotyczne. Nie mam zamiaru pisać po raz setny, że mamy kilku zawodników klasy światowej (choć właśnie to zrobiłem ), a nasi rywale zajmują 207 miejsce w rankingu FIFA. Ostatnie, ale ex aequo.

Najgorsze jest to, że wygramy z tym biednym San Marino i dla wielu wszystko wróci do normy, czyli pompowania balona. Że jesteśmy wspaniali, genialni, blisko awansu. A później pojedziemy na Ukrainę, do Anglii i zapewne baty. Zejdźmy na ziemię, reprezentacja San Marino nigdy nie wygrała meczu kwalifikacyjnego do Mistrzostw Świata, a nasi mówią, że to będzie trudny mecz. Mentalność kuleje. No, ale kiedyś musi być ten pierwszy raz. 

W  podzięce zawodnikom za postawę z Ukrainą, wystawiłbym w pełni rezerwowy skład. A czemu by nie? Nasz super strzelec w kadrze nie trafił, prawie od tysiąca minut, Obraniak brak słów (nie mówi po polsku więc i tak mnie nie zrozumie ), Glik tragedia. Tylko Kuba coś szarpie. Proponuje postawić na Szczęsnego, Celebana, Komorowskiego, Salamona, Wawrzyniaka, Polańskiego, Grosickiego, Koseckiego, Kubę, Teodorczyka i Milika.

Jak się uczyć i poprawiać statystyki to tylko w takich meczach. Jak debiutować ( patrz Salamon) to z ogórkami. Cytując klasyka : "Nie obchodzi mnie jak, ale macie wygrać. Golimy frajerów !"