Brawo Polacy !!! Jesteśmy dumni !!!

                                                             Błysk geniuszu Kuby



Wielki mecz naszych. Akcja za akcję, oko za oko, ząb za ząb. Niesamowita walka, determinacja, ambicja. O to chodziło. Nasi grali o życie, o tlen, o przetrwanie. Od początku meczu wysoki pressing, agresja. Graliśmy mądrze, uważnie. To my atakowaliśmy, stwarzaliśmy sytuacje i zagrożenie pod bramką przeciwnika. Mecz był toczony w szybkim tempie,a Rosjanie często się gubili. W ich grze wiele było niedokładności, nie pozwalaliśmy rywalom rozwinąć skrzydeł. Graliśmy lepiej. Nieustępliwość, walka o każdą piłkę to cechowało grę naszej drużyny. Niestety nie wykorzystywaliśmy swoich sytuacji. Bardzo dobra gra naszych pomocników: Dudki, Polańskiego, Murawskiego i Kuby. Ten ostatni szalał na prawym skrzydle, robił co mógł. Podobnie jak Lewandowski, który często był osamotniony. Nasza nieskuteczność doprowadziła do tragedii. Rzut wolny, pierwszy błąd obrony, do tej pory bezbłędnej i gol dla Rosjan. Dzagoev, trzecia bramka tego zawodnika na turnieju. Nawet kibice, niezwykle dopingujący, absolutnie fantastyczni, wyjątkowi na chwilę zamilkli. 

Jednak już moment później słyszeliśmy ich niesamowitą pomoc. Kilkadziesiąt tysięcy kibiców, z całych sił krzyczało : "Polska, Polska!!". To był bodziec do lepszej gry, której jednak już w 1 połowie nie obejrzeliśmy. Nadzwyczajne wsparcie naszych sympatyków, którzy byli naszym dwunastym zawodnikiem. Przerwa. Przegrywamy 0-1. Trzeba zmienić odwagę w grze, musimy być ustawieni bardziej ofensywnie. Potrzeba lidera, skuteczności i takiej gry w defensywie jak przez pierwsze 2 kwadranse. Nie mamy przecież nic do stracenia. Tylko wygrana zmienia naszą sytuacje w grupie. Rozpoczynamy drugą część meczu. Polacy naładowani agresją, stosujący bardzo wysoki pressing. Nasi przeciwnicy nie mogą wymienić kilku podań. Atakujemy, gramy do przodu. W końcu ogromna odwaga. Pierwsza połowa była dobra, ale brakowało pełni ryzyka. Ofensywa, kilka dobrych akcji, brak szczęścia. Kibice dodają naszym sił. Kocioł. 

To my gramy u siebie, to za nami jest cały stadion. Tworzy niezapomnianą atmosferę, całkowicie inną niż w spotkaniu inauguracyjnym. Próbujemy prawą stroną. Obraniak do Błaszczykowskiego, indywidualna, cudowna, genialna akcja naszego kapitana zejście do środka, strzał z nieziemską precyzją w długi róg bramki i GOOOL !!!! Szał radości na trybunach, przed telewizorami, w strefach kibica, w całej Polsce. Kuba bohaterem !! Strzela gola odwiecznemu rywalowi. Jeśli doping mógł być jeszcze głośniejszy to tak właśnie teraz jest. „Biało-Czerwoni" mają szansę, niepowtarzalną okazję wygrać z Rosją. Za wszystkie grzechy, nieporozumienia, bóle. Nie ukrywajmy ten mecz ma nie tylko podłoże sportowe. Tym bardziej nam wszystkim zależy. Wprost cudownie spisują się Wasilewski i Perquis. Są pewni, odpowiednio skoncentrowani, waleczni, czytają grę. Nasz zespół pokazuje charakter, jest zjednoczony, cały współpracuje, by osiągnąć sukces. Szarpie Kuba, próbuje Lewandowski. Nic z tego. Ostatnie 20 minut. Na boisko wchodzi Mierzejewski. Polacy, którzy wyglądali już na zmęczonych odżywają. Świeża krew. Adrian wymienia szybko podania, jest aktywny. Rosjanie nie istnieją. Nie potrafią zagrozić w naszej bramce. 

Świetny mecz rozgrywa Tytoń, który jest niesamowicie pewny. Atakujemy, a raczej staramy się bo siły już nie te. Ciągłe bieganie, walka o każdą piłkę, wielkie tempo spotkania to wszystko bardzo męczy, a przed nami najważniejszy moment. Wielka chęć zwycięstwa naszych gra do przodu, z której już niewiele wynika. Prosi się o 2 zmianę, o szybkiego skrzydłowego. Co tu się czarować widzimy na boisku Grosickiego. Jednak Smuda go nie wprowadza. Męczymy się, podobnie jak piłkarze „Sbornaja", chodząc po murawie. Brakuje sił, aby w ogóle się poruszać. Naszym przeciwnikom pasuje remis. My niestety nie ryzykujemy w pełni, nie wchodzi na boisko, ani szybki i błyskotliwy Grosicki ani Wolski, ale Matuszczyk zastępujący Polańskiego. Zmiana defensywna. Co tu dużo mówić. 

Ostatnia zmiana to 92 minuta. Na boisko wchodzi Brożek. Stały fragment gry, rzut wolny. Obraniak przymierza się do dośrodkowania, a tymczasem... schodzi z boiska. Zdenerwowany, zezłoszczony na Smudę opuszcza boisko. Nie wykorzystana sytuacja i koniec meczu. Kibice zadowoleni, dziękują naszym. „Biało-Czerwoni" opuszczają boisko uśmiechnięci. Słusznie. Zagrali najlepszy mecz od kilku lat, być może najwspanialszy od meczu z Portugalią z 2006 roku. Polacy!!! Jesteśmy dumni!!! Pokazaliście, że warto wierzyć i wam zaufać !! Teraz Czechy. Zagrajcie jak wczoraj, a zwycięstwo i awans do ćwierćfinału będzie nasz. Kibice to potęga. Najlepsi na świecie. Po tym meczu rozpiera mnie duma, patriotyzm, a uczucie że jestem częścią tego narodu mnie zachwyca. Nasuwa się tylko jedno słowo: Dziękujemy!!

                                                                   Wygrana Czechów 

Nasi południowi sąsiedzi od początku spotkania ruszyli mocno z kopyta. Strzelili 2 bramki tak solidnej defensywie jak Grecja. I to w 6 minut. Autorami trafień byli Jiracek i Pilar. Czesi grali niezwykle ofensywnie, twardo. W pełni zaskoczyli swoich przeciwników. Grecy jak zawsze ustawieni za podwójną gardą, nastawieni na grę z kontry. Po stracie 2 goli musieli zmienić swoją grę, niekoniecznie to się udawało. Podopieczni Michala Bileka atakowali, byli blisko strzelenia kolejnych bramek. Po pewnym czasie zaangażowanie, walka i determinacja ich przeciwników się zwiększyła. Próbowali atakować, grać do przodu, piłką co nie jest domeną Greków .  Skończyło się 2-1, na początku drugiej połowy bramkę strzelił wprowadzony Gekas. Po tym meczu na pierwszym miejscu w tabeli jest Rosja z 4 punktami, wicelider to Czesi- 3 oczka, 3 miejsce należy do Polski – 2 punkty, a ostatnia jest Grecja z 1 punktowym dorobkiem. Chcąc wyjść z grupy musimy pokonać Czechów, co patrząc realnie na występy obu drużyn jest bardzo prawdopodobne i to my jesteśmy faworytem. Dziękujemy za remis, prosimy o zwycięstwo !!