Klęska Biało-Czerwonych

                                                                Kolejny wielki zawód 

Znowu to samo. Kolejny raz przechodzimy, ten sam znany nam doskonale stan. Niesamowicie napompowany balon przed wielką imprezą, trzy mecze i koniec mistrzostw dla naszych. Tym razem miało być inaczej, wszyscy w to głęboko wierzyliśmy. Piękne stadiony, wspaniała atmosfera, infrastruktura. Nasza kadra miała wszystko co mogła sobie tylko zamarzyć, albo i więcej. Wsparcie na każdym kroku, zjednoczenie kibiców, krytyków. Największa szansa w historii polskiej piłki na sukces została przegrana. Porażka z Czechami to  prawdziwy kataklizm. 

Jak można w meczu o wszystko, o życie, gdzie musimy wygrać wystawić 3 defensywnych pomocników? Nie mam pojęcia. Czesi to dobra drużyna, szacunek trzeba mieć do każdego zespołu, ale Franciszek Smuda ustawił drużynę by nie przegrać. Musieliśmy zwyciężyć, mieliśmy w garści wszystkie karty, wystarczyło wygrać. W 1 połowie przeważnie atakowaliśmy, graliśmy z dużym zaangażowaniem, wspierani przez niezwykłych kibiców. Kilkukrotnie łapaliśmy się za głowy,  gdy nasi pudłowali w dogodnych sytuacjach.  Były szanse, walka, ambicja, determinacja. Wydawało się, że po rozmowie w przerwie nasi reprezentanci wyjdą zmobilizowani i z jeszcze większa ochotą do gry. Tłum kibiców ciągle  niebywale dopingował. 

Dawał z siebie absolutnie wszystko. Być na stadionie w takim meczu to jak wygrać los na loterii.  Niesamowita oprawa, atmosfera. Nasi rozpoczęli źle. Atakowali Czesi, którzy wiedzieli, że Grecja prowadzi z Rosją, a remis z Polakami nic im nie da. Pokazali nam jak się gra o swoje, pokazali klasę. Z pasją szturmowali naszą bramkę, której dzielnie bronił Tytoń. Nasi grali niedokładnie, gubili się. W 56 minucie gry wszedł na boisko Kamil Grosicki. Brakowało jednak gry skrzydłami. Graliśmy bez sensu długie piłki. Nasi południowi sąsiedzi złapali wiatr w żagle, a w 72 minucie strzelili gola. Autorem trafienia Jiracek.

 Doping nie ustawał. Kibice krzyczeli i śpiewali z całych sił. Nasi opadli całkowicie z sił. Brakowało energii na jakiekolwiek akcje.  Chwile potem na boisku pojawili się Brożek i Mierzejewski. Zmiany na alibi, żeby się nikt nie przyczepił, że ich nie było. Bo czemu tak późno? Tacy piłkarze powinni być wystawiani od 1 minuty w takim meczu.  Do końca spotkania nic nie zmieniliśmy w swojej grze. Staraliśmy się, ale kompletnie nic z tego nie wynikało po za stałymi fragmentami gry, których nie mieliśmy opanowanych na tym turnieju. Przegrywamy z kretesem. Taki wynik jest wielkim dramatem i katastrofą. 

Szanuje zachowanie polskich kibiców, którzy pokazali klasę i byli z naszymi po meczu, bardzo ich wspierali i mówili że zawsze będą na dobre i złe z kadrą. W porządku, super zachowanie, ale za co dziękować ? Czekaliśmy na ten turniej kilka lat, nawet nie wyszliśmy z grupy, nie wygraliśmy meczu. Ostatnie miejsce w tabeli. Odpadnięcie z klasą, na poziomie jak słyszałem od fanów. Z pełnym szacunkiem, ale Szwecja odpadła ze stylem. Grała ofensywnie, przegrała owszem, ale np. z Anglikami po pięknym meczu.

 Absolutnie nie umniejszam naszego sukcesu z Rosją. Uważam że remis w tym meczu był czymś wyjątkowym i najlepszym spotkaniem jaki nasi zagrali na Euro, ale ten turniej to sportowo jedno wielkie rozczarowanie. Po prostu katastrofa. Jeszcze jednej niezwykle istotnej kwestii zabrakło mi w naszym zespole. Komunikacji. Nasi na boisku praktycznie nie rozmawiali.  Zawiodło mnie to, że w porównaniu do poprzednich imprez rangi mistrzowskiej  (gdzie też byliśmy najgorsi) nie było osoby na boisku, która wstrząsnęłaby grą Polaków. Zabrakło lidera. Kuba, Tytoń i Wasilewski w ostatnich minutach meczu z Czechami próbowali pobudzić kolegów i pierwszy raz zobaczyłem taką sytuację w naszej drużynie. Nie mam pretensji do piłkarzy mam do naszego coacha. Choć nie, to za duże słowo. Trener naszej kadry zapewne go nie rozumie.

                                                 Czas na zmiany! Smuda musi odejść!

Czas na zmianę warty. Mam ogromną nadzieję, że Smuda poprowadził polską kadrę po raz ostatni. Brak zmian, albo wprowadzanie rezerwowych za późno. Stawianie na Murawskiego, najsłabszego naszego zawodnika na Euro, Boenischa czy Brożka. Oczywiście każdy może mieć swoich ulubieńców tylko co do kadry wnosi zawodnik Lecha Poznań? Dariusz Dudka prezentuje dużo wyższy poziom. Dlaczego gra Boenisch, który grał na turnieju przeciętnie, trafił do zespołu niemal ze szpitala, a półtora roku nie grał w piłkę? Na ławce całe Euro przesiedział Wawrzyniak, który przez kilka miesięcy regularnie występował w kadrze i klubie? Co w reprezentacji robi Brożek?

 Ten zawodnik nie strzelił w klubie gola od niepamiętnych czasów. Mało tego, w ostatnim czasie prawie nie grał. Dlaczego selekcjoner przez 2,5 roku próbował innej taktyki, a na Euro graliśmy defensywnie? Czego się baliśmy? Z każdym meczem bardziej? To tajemnice Smudy. Odpowiedzi nie poznamy nigdy .Kibice na szczęście osądzili go już dawno.... Jednak przed Euro w celu wprowadzenia atmosfery radości i piłkarskiego święta, wielu krytyków zamknęło usta.. 

Osobiście uważam za skandal słowa "prezesa" PZPN Grzegorza Laty, który powiedział, że jedynym kandydatem na trenera reprezentacji po Euro jest Franciszek Smuda. Chociaż sam zainteresowany z funkcji zrezygnował. Mamy doskonałych młodych trenerów. Maciej Skorża osiągnął w polskiej piłce klubowej wszystko. Zdobył 2 mistrzostwa Polski, 3 Puchary Polski, Puchar Ekstraklasy. W europejskich pucharach prowadzone przez niego zespoły dawały radę, a z Wisłą Kraków pokonał wielką Barcelonę. Co prawda w 1 meczu, ale nikt ani wcześniej, ani później tego nie osiągnął. Według mnie idealny kandydat. 

Jest także Piotr Nowak, który jest obecnie bez pracy. Manager, który w USA wygrał ligę. Człowiek, który był asystentem amerykańskich drużyn narodowych i oczywiście były Reprezentant Polski. A może warto postawić na Lenczyka lub Kasperczaka ? Doświadczenie, klasa, profesjonalizm to zapewniają nestorzy wśród polskich trenerów. Ich osiągnięć przypominać nie trzeba. Liczę jednak, że były trener Legii Warszawa Maciej Skorża będzie się cieszył z nominacji na funkcję selekcjonera piłkarskiej reprezentacji Polski. Tym bardziej, że mamy młody perspektywiczny zespół i do tej roli pasowałby idealnie.

Cud Greków, szok w Rosji 

 W drugim meczu rozgrywanym w sobotę wieczorem Grecy sensacyjnie pokonali Rosjan. Gola na wagę awansu w 45 minucie meczu, tuż przed przerwą, zdobył Karagounis.  Solidna defensywa, stałe fragmenty gry Greków doprowadzają ich do ćwierćfinału Pomimo rozpaczliwych ataków w 2 połowie nie udało się Rosjanom strzelić choćby gola. Antyfutbol, autobus przed własną bramką dał "Το Πειρατικό" awans. 

Kibice "Sbornej" byli załamani i zszokowani. Z ich policzków płynęły łzy. Mówili wprost, że ich rodacy przynieśli wstyd i skompromitowali kraj. Warte naśladowania. Szkoda, że u nas mówi się, że Polska to tak naprawdę zagrała świetny turniej, że,jesteśmy jak Holandia (choć dążenie do tego kraju nie zawsze jest dobre), wicemistrzowie świata, najgorsi w swojej grupie i nie ma co się smucić, bo jutro będzie lepiej. "To cud"- mówią zachwyceni Grecy. "To cud" - krzyczą załamani Polacy.