Majster z Wrocławia

Wicemistrzostwo Polski, awans do europejskich pucharów, budowa nowego stadionu. Tak wyglądał sezon 2010/2011 w wykonaniu Śląska Wrocław. Wydawało się że lepiej być nie może. A jednak. Rozgrywki 2011/2012 rozpoczęły się dla zielono-biało–czerwonych znakomicie. Efektowna i efektywna gra, zwycięstwa. Zespół prowadzony przez trenera Lenczyka pokazywał charakter, imponował wykonywaniem stałych fragmentów gry oraz siłą fizyczną. Po raz kolejny najstarszy szkoleniowiec ekstraklasy pokazał, że jak nikt potrafi przygotować zespół do rundy. Kapitan zespołu Sebastian Mila był prawdziwym motorem napędowym drużyny zarówno na boisku jak i po za nim. Piotr Celeban dokonywał cudów w obronie. Przy tym grał niezwykle ofensywnie, strzelał bramki. Kelemen popisywał się wspaniałymi paradami i to jego robinsonady uratowały wiele punktów dla wrocławian. Siłą zespołu był jednak kolektyw. Znakomitą atmosferę było widać na każdym kroku. Drużyna w pełni się zaangażowała i wspierała nawzajem.Wszystko to doprowadziło do wygrania ligi jesiennej.

Wśród ekspertów, kibiców zapanował zachwyt nad grą Śląska. Nagle stał się faworytem do mistrzostwa.  I to bez wątpienia podcięło skrzydła zawodnikom lidera tabeli. Nieudane rozpoczęcie rundy wiosennej, brak zwycięstw, szarpana gra. Nie był to ten sam zespół co jesienią. Głosy ekspertów mówily: „Śląsk jest źle przygotowany do rundy” lub: „Żaden z piłkarzy Lenczyka nie zdobył mistrzostwa Polski”. Pierwsze stwierdzenie, a raczej oskarżenie postawione było zbyt szybko. Jednak co do drugiego znawcy mieli bez wątpienia rację. 

Żaden z zawodników Śląska mistrzem Polski nigdy nie był. I możliwe, że właśnie to splątało im nogi na tyle, że nie mogli poradzić sobie z zespołami z dołu tabeli. Kiedy wygrywali przy słabej grze tracili gola w ostatniej minucie meczu jak np. z Podbeskidziem. Brakowało jakości, ale często i szczęścia. Drużyna nie wyglądała dobrze, nie sprawiała wrażenia walczącej o tytuł. Gra się po pewnym czasie zmieniła. Wrócił spokój i niezły futbol. Mimo to brakowało zwycięstw .W obliczu braku chęci zdobycia mistrzostwa przez inne kluby bo tak trzeba nazwać postawę Legii(1 zwycięstwo z 8 spotkań) czy Polonii Śląsk pomimo tracenia puntów wciąż walczył o tytuł.

Ostatnie kolejki pokazały dojrzałość i charakter zespołu. Znów dało się zauważyć wspólnotę , skonsolidowany monolit, dążenie do wspólnego celu. Dobra, płynna efektowna momentami gra doprowadziła do mistrzostwa Polski. Stałe fragmenty gry i strzelanie przez całą drużyne bramek  pokazało siłę i integrację zespołu .Największym triumfatorem jest dla mnie bez wątpienia trener Orest Lenczyk.

To dopiero drugie mistrzostwo tego świetnego szkoleniowca. Jego autorytet, doświadczenie, niezwykła wiedza i spokój udzielała się w trakcie sezonu całemu zespołowi. Pomimo konfliktu z zarządem doprowadził wrocławian do największego sukcesu od 1977r. Drugie mistrzostwo Lenczyka i Śląska to wspaniałe osiagnięcie dla wszystkich ludzi związanych z klubem. Zespół w tym sezonie opierał się głównie na 3 filarach. Konkretniej pisząc : Kelemen, Celeban , Mila. Dzięki połączeniu ich świetnej gry, fachowości trenera i kolektywu  mamy nowego mistrza Polski. Bez wątpienia wymieniona wyżej trójka to zawodnicy sezonu na swoich pozycjach w ekstraklasie. Niesamowite interwencje słowaka doprowadziły do sukcesu w wielu trudnych meczach i momentach sezonu. Niejednokrotnie wygrywał Śląskowi mecze.

Kolejnym niezwykle ważnym ogniwem był Piotr Celeban. Najlepszy obrońca ekstraklasy i przy tym bardzo niedoceniany. Zagrał 53 spotkania z rzędu w ekstraklasie co stanowi niesamowity rekord. Strzelił kilka istotnych bramek. Grał świetnie zarówno w defensywie i ofensywie. Solidny, prezentujący równą formę i kreatywny.Jego brak wśród powołań na euro to dla mnie sensacja.

Podobnie jest z kapitanem wrocławian Sebastianem Milą. Pełen profesjonalista. W tym sezonie strzelał , asystował, powołania również nie dostał. Zaimponował mi ostatnią wypowiedzią, w której kapitan Śląska podziękował selekcjonerowi Smudzie za szansę jaką dostał w meczach towarzyskich. Klasa.

Jeśli chodzi o transfery wrocławianie przed sezonem pozyskali Mateusza Cetnarskiego- niezły sezon. Oprócz niego do klubu przyszli Johan Voskamp, Dariusz Pietrasiak i wypożyczony Marek Wasiluk. Holender strzelił 6 goli i spisywał się przyzwoicie. Z dwoma kolejnymi bywało różnie, ale ich grę można zapisać na + zespołu. W przerwie zimowej  pozyskano 2 zawodników – Patrika Mraza i Dalibora Stevanovica. Obaj zagrali po 7 spotkań. Obaj nie zachwycili.

Śląsk jednak to nie 3 zawodników i  trener Lenczyk. To układanka wspaniale wymyślona przez nestora. Z grupy niezłych grajków zrobił drużyne na mistrza Polski. Warto też podkreślić rolę kibiców.Średnio na Stadion Miejski wielkośći ponad 44 tys. widzów przychodziło  16.5 tys. Doping był fantastyczny często niósł wrocławian do zwycięstw. Jest to jeden z najbardziej niedocenianych majstrów. Mówi się że najsłabszy w ostatnich latach. 

Według mnie jednak poziom zdecydowanie się wyrównał a nie obniżył. Pora na pare gorzkich słów. Śląsk ciągle zalega z płacami za wicemistrzostwo Polski co jest według mnie skandalem. Bez wątpienia ma problemy finansowe. Trener Lenczyk oznajmił zaraz po zdobyciu mistrzostwa, że nie zamierza dalej pracować w tym klubie. Piotr Celeban stwierdził, iż był to jego ostatni mecz w barwach tego zespołu. To nie wygłąda dobrze. Nie ma co sie oszukiwać  Śląsk z takim składem nie ma szans na ligę mistrzów. Obym się mylił.

Potrzeba wzmocnień, a wygląda na to, że drużyna sie będzie tylko osłabiać. I to poważnie.Na razie nie widać szans na normalność, a codziennie słyszymy o możliwości odejscia kolejnych zawodników. W każdej formacji  potrzeba przynajmniej po jednym zawodniku. Pomimo braku powodów optymizmu,  życzę wrocławianom wszystkiego najlepszego na nowej drodze istnienia bo taką na pewno jest zdobycie mistrzostwa Polski. No i oczywiście serdecznie gratuluję!!!