3 z plusem 3 z minusem: podsumowanie sezonu - Polska

                                     

                     

  NA PLUS 

          

          

Legia Warszawa została bezapelacyjnym Mistrzem Polski 2014. Zespół Henninga Berga obronił tytuł wywalczony w ubiegłym sezonie - stało się to za sprawą remisu Lecha Poznań z Pogonią Szczecin, co pozbawiło "Kolejorza" szans na odebranie Legii trofeum. Dla Legii to 11. ligowy tytuł w historii. Poprzednio zespół ze stolicy triumfował w rozgrywkach w latach 2013, 2006, 2002, 1995, 1994, 1993, 1970, 1969, 1956 i 1955.  Wojskowi sięgnęli po mistrzostwo trzy kolejki przed końcem sezonu. Po 34 rozegranych meczach mają na koncie 44 punkty (75 punktów, nie licząc podziału po rundzie zasadniczej), na które złożyły się 24 zwycięstwa i trzy remisy. Legioniści schodzili z boiska pokonani zaledwie siedem razy, a w każdej statystyce byli zdecydowanie lepsi od rywali. Czekamy na 2,3 duże transfery i sukcesy w Europie.

              

Sezon dla "Niebieskich" jeszcze się nie zakończył, ale już mamy za co gratulować piłkarzom i trenerowi Ruchu Chorzów. Jan Kocian kompletnie odmienił zespół z Cichej. Piłkarze Ruchu znów uwierzyli w siebie i są gotowi wygrać z każdym w Polsce, choć składem daleko im do czołówki ligi. Nadrabiają jednak walecznością i determinacją. Tak było w niedzielę na Pepsi Arenie. Ruch przywitał Legię szpalerem, a potem ją pokonał. Sytuacja "Niebieskich" pokazuje jednak słabość naszej ligi. Przeciętna drużyna z dobrym trenerem, wciąż ma szansę nawet na wicemistrzostwo Polski, ale w pucharach chyba każdy wie na co należy się szykować. Na eurowpierdol.

             

Ostatnie wyróżnienie sezonu 2013/2014 trafia do strzelców wyborowych. W końcu możemy tak nazwać napastników grających w polskiej lidze. Zwiększona liczba meczów zdecydowanie poprawiła skuteczność zawodników z linii ataku. Na dwie kolejki przed końcem sezonu czterech piłkarzy strzeliło przynajmniej 15 goli, co na naszą ligą jest sukcesem. Dziś największe polskie kluby mogą pluć sobie w brodę, że nie zainteresowały się wcześniej Marco Paixao czy Marcinem Robakiem, który był dostępny z wolnego transferu.

                      NA MINUS

Największy minus trafia do spadkowiczów. Dwie róźne historie, dwa zupełnie różne kluby, ale wynik sportowy ten sam. Zagłębie od lat nie potrafi sobie poradzić ze zbyt dużym budżetem, nie potrafi odpowiednio spożytkować dużych jak na nasze warunki pieniędzy. Piłkarze są przepłacani, nazwiska nie grają i choć "Miedziowi" często mają skład na walkę o puchary, od kilku lat są średniakiem ligi. W tym roku z przytupem z niej spadają, choć ciężko tę sytuację zrozumieć. Bo Zagłębie ma wszystko. Piękny stadion, sponsora, niezłe zaplecze. Ale jakby powiedzieli polscy piłkarze, w Lubinie powietrze nie jest piłkarskie. Odwrotnie sytuacja miała się z Widzewem. Od kilku sezonów w Łodzi brakowało pieniędzy, licencję przyznawano za ładne oczy czyli za bogatą historię. Bo z profesjonalizmem nie miało to nic wspólnego. Widzew po spadku ekstraklasy może podzielić los ŁKS-u, który po spadku z najwyższej klasy rozgrywkowej, mając mnóstwo długów, tuła się po niższych ligach i próbuje odbudować klub z bogatą tradycją.

   Reforma ekstraklasy miała przynieść więcej meczów, emocji i zwrotów akcji. Póki co mamy liczne niesprawiedliwości i ponad 20 meczów o nic. A dokładniej 30 o półtora punktu. Rozwiązanie tego problemu jest bardzo proste. A konkretnie, wprowadzenie do ekstraklasy systemu szkockiego. Dziesięć drużyn, cztery mecze każdy z każdym, trzydzieści sześć kolejek. Sukces murowany. Po pierwsze pozbylibyśmy się zespołów, które nie nadają się do gry na tym poziomie. I sportowo i ekonomicznie. Pozbylibyśmy się kiedyś wielkich firm, dziś niepoukładanych klubów. Widzew czy Ruch od jakiegoś czasu cudem dostają licencję, często przy zielonym stoliku. Takie zespoły nie powinny grać w ekstraklasie. Nie za samą historię klubu. 

        

Zawisza Bydgoszcz po raz pierwszy w historii wygrał Pucharu Polski. Sukces nie przyszedł jednak łatwo. W finale bydgoszczanie pokonali Zagłębie Lubin dopiero w rzutach karnych. Decydujące spotkanie rozczarowało, Stadionu Narodowego nie udało się zapełnić, a kibice mają prawo obawiać się o występy Zawiszy w europejskich pucharach. Wciąż martwi też niska ranga Pucharu Polski, który przez wiele klubów traktowany jest z przymrużeniem oka.